Günden güne soluyoruz
İçten içe eriyoruz
Ne kaçış var ne bir umut
Yine de onsuz yapamıyoruz
Bu aşk bir kanser hücresi
Belli yok tedavisi
Sardıkça her yerimizi
Tutkuyla bağlanıyoruz
Bu kanlı yaratık nereni sardıysa
Hiç düşünmeden hani kesip atarsın ya
Tut ki bu illet kalbine dadandıysa
Kalbini de söküp atamazsın ya
Varsın solsun çiçeklerim
Ben ölmeyi de beklerim
Yine de kesip atamam seni
Benim tatlı kanserim