Her Gün Aynı İsyan Bektaş
Her gün aynı kederdeyim
acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen
cefanın sancısı var kalbimde...
günlerimi derde boğup yıllarımı harcadınız rüyalarımı soğuk köşelerde bıraktınız gözlerimi doldurup
hergece ağlattınız huzurumu yok edip beni kedere saldınız bu günlerim artık meteliksizlikten ibaret sayenizde ne gücüm kaldı nede gayret
kafa dolu moral bozuk etmesemde hayret beni ben yapan her darbeniz olsun daha net aydınlığıma engel ekmeğime balta huzuruma ateş yüreğime
kanca aklıma kavma zehiri damlatan oldunuz çok sağolun çok mersi varolun memlekette yurtsuz kaldım ellerim boş artık yabancı elediniz beni
sersem yapıp hislerimi kaybettim her dertten keçıp gün doğar sandım ama güneş hepten batık çocukluğum sadece zamn harcamaktı aile ve huzur
felan evet hepsi yalandı gençliğim gölgede perde arkasındaydı sürekli askıda yani yerle bir olmaktı çabalar ve emeğim aklımda anlayış daldı
bulutçasına yarınlarım umutla dolu şans olmasada güneş doğar elbet doğar çok yakında güneş doğar elbet doğar çok yakında
her gün aynı
kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın
sancısı var kalbimde...
sana hergün hergece beddua ettim yalvardım bu dert çekilir gibi deil gayri yetti allahım bıktım artık kendisine arkadaş süsü weren bunca
açgözlü çıkarcı yalancı lüpcülerden dostlarım hepsi bana çoook ayıp etti yalan söledi yalanları ortaya çıkınca postayı kesti o sonuza dek
güvendiğim dağlara kar yağdı iki damla göz yaşı oldu ayrılığın armanı bıktım yaşadığım toplumdan herkez sinsi ve uyanık bıktım yaşadığım
yokluktan zihnim hep bulanık günler düşünmekle geçior akşamlar uykusuz biz her gelişmeye ayak uydurduk yoksa ayaktamı uyuduk
yedi bitirdi dewir adamı hayatımız alt üst oldu millet tuttu her masalı aradığı mal mülk oldu herkezin gözlerinde parlıo dolar simgeleri
nereye waracak bu halimiz dedim kimse beni dinnemedi ne rahatım ne huzurum war bıktım dünyanın bu durumundan bıktım olup bitenlerden bıktım
insanların tutumundan kaç aç susuz ewsiz barksız ser sefil çoçuk kaç katil onları katledior ecelin pencesi olup kaç bin suçsuz insan ölüor
savaşlarda yeryüzü nefretle doldu gökyüzü yaslarla nefret bizi çok kötü yedi allahım al götrür beni bu yerden bu dertlere göre ölüm ne ki...
her gün aynı
kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın
sancısı var kalbimde...
acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen
cefanın sancısı var kalbimde...
günlerimi derde boğup yıllarımı harcadınız rüyalarımı soğuk köşelerde bıraktınız gözlerimi doldurup
hergece ağlattınız huzurumu yok edip beni kedere saldınız bu günlerim artık meteliksizlikten ibaret sayenizde ne gücüm kaldı nede gayret
kafa dolu moral bozuk etmesemde hayret beni ben yapan her darbeniz olsun daha net aydınlığıma engel ekmeğime balta huzuruma ateş yüreğime
kanca aklıma kavma zehiri damlatan oldunuz çok sağolun çok mersi varolun memlekette yurtsuz kaldım ellerim boş artık yabancı elediniz beni
sersem yapıp hislerimi kaybettim her dertten keçıp gün doğar sandım ama güneş hepten batık çocukluğum sadece zamn harcamaktı aile ve huzur
felan evet hepsi yalandı gençliğim gölgede perde arkasındaydı sürekli askıda yani yerle bir olmaktı çabalar ve emeğim aklımda anlayış daldı
bulutçasına yarınlarım umutla dolu şans olmasada güneş doğar elbet doğar çok yakında güneş doğar elbet doğar çok yakında
her gün aynı
kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın
sancısı var kalbimde...
sana hergün hergece beddua ettim yalvardım bu dert çekilir gibi deil gayri yetti allahım bıktım artık kendisine arkadaş süsü weren bunca
açgözlü çıkarcı yalancı lüpcülerden dostlarım hepsi bana çoook ayıp etti yalan söledi yalanları ortaya çıkınca postayı kesti o sonuza dek
güvendiğim dağlara kar yağdı iki damla göz yaşı oldu ayrılığın armanı bıktım yaşadığım toplumdan herkez sinsi ve uyanık bıktım yaşadığım
yokluktan zihnim hep bulanık günler düşünmekle geçior akşamlar uykusuz biz her gelişmeye ayak uydurduk yoksa ayaktamı uyuduk
yedi bitirdi dewir adamı hayatımız alt üst oldu millet tuttu her masalı aradığı mal mülk oldu herkezin gözlerinde parlıo dolar simgeleri
nereye waracak bu halimiz dedim kimse beni dinnemedi ne rahatım ne huzurum war bıktım dünyanın bu durumundan bıktım olup bitenlerden bıktım
insanların tutumundan kaç aç susuz ewsiz barksız ser sefil çoçuk kaç katil onları katledior ecelin pencesi olup kaç bin suçsuz insan ölüor
savaşlarda yeryüzü nefretle doldu gökyüzü yaslarla nefret bizi çok kötü yedi allahım al götrür beni bu yerden bu dertlere göre ölüm ne ki...
her gün aynı
kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın sancısı var kalbimde her gün aynı kederdeyim acısı var benim içimde bitmeyen cefanın
sancısı var kalbimde...
Burada yer alan videolar YouTube üzerinden anlık olarak alınmaktadır. YouTube üzerinden kaldırıldığında buradan da otomatik olarak kaldırılacaktır. Özel olarak kaldırılmasını istediğiniz içerik varsa bize [email protected] adresinden ulaşabilirsiniz.