Yaşayan Ölüler Ahmet Selçuk İlkan

rüzgarda ve ateşleri hasretinde yaktımda
bir seni yakamadım beni yaktığın gibi
çölde su mahusta gün oruçta ekmek gibi bekledim seni
sense sense araya korkular koydun
yasaklar koydun bitmez tükenmez engeller koydun
şimdi şimdi nerdesin diye sakın sorma
sen çağırdında ben gelmedim mi?

sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara
yağmurlu havalara bu kasvetli akşamlara darılmazdım
sen varken bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına otobüs duraklarına

sen varken ayrılanlara ağlamazdım
yıkılmazdım biten sevdaların ardından
gidenlere küsmezdim kalanlara acımazdım
sen varken sen varken böyle üşümezdim

titremezdim masumdum çocuklar gibi
böyle delirmezdim küfretmezdim
hele ölmeyi hele ölmeyi hiç düşünmezdim

biliyorsun bütün acılarına yeşil ışık yaktım olmadı
bütün korkularına arka çıktım olmadı
dağlara merdiven dayadım olmadı
haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
sevdim olmadı yandım olmadı taptım olmadı

benden artık pes bu aşkın biletini istediğin gibi kes
nasılsa nasılsa gidiyorsun
biliyorum git ama arkanda ağlayan bir çift göz
paramparça bir yürek
ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
çek silahını daya sırtıma
titrersem namerdim.

---