Öldüm Ulan Kahraman Tazeoğlu

Sancıyan gecelerin ağırlığınca girdim hastalıklı rüyalarıma...
Başucumda acabalarla beynime inen saat tik takları...
KALK GİT ONA
der gibi...
Dokunsan!!
Kar gibiyim parmaklarında
kopsan buzul!
Acının negatifi basıyor sözlerimi
Öldüm ulan!! üzülmekten!!
Kapat sana gözlerimi !!
Vapursuz bir iskele gibi kaldım
Mütedil dalgalı yorgunluğum..
Soysuzlaşan bir yanılgı gibi kıvrandığım deliliğin biz
aşkın: sen halinde..
Meğer uçuruma yaslanmışım.
Düşünce anladım!!
Girdabının vurgusunda..söndürmüşüm közlerimi...
Öldüm ulan!! düşmekten!!
Kapat sana gözlerimi!!
Gittin!!
sanki annem öldü...
Gittin ve beni kendime uğurladın..
Kimse kendine benim kadar yoksul değildir!!
İnsan kendini kendinsizlikte nasıl bulur?
Bir haciz gibi girdiysen içime...
Bu benim kendime olan
borcumdandır...
Sanki bir kuş gagalıyor beynimi..
Öldüm ulan!! düşünmekten!!

Kapat sana gözlerimi!!
Yaşamla aramı açacak yaralara göz yumuyorum...
Sana ağır yaralanmayı seviyorum...
Kan kaybından gülüyorum
Dramlardan çalınmış bir ölüm gelir şimdi...
Suzinak makamında...
AŞK...
yapışmıştı o gece boğazıma
Kurtulsam ölecektim...
O yüzden aram açık aramla...
Nicedir oyun bozanım
susuyorum sözlerimi..
Öldüm ulan!! küsmekten!!
Kapat sana gözlerimi!!
Her gemide fırtına izi saklanır
Bundandır kendi gözyaşlarımızda
..boğulmalarımız..
Saçların ağlıyor mu hala
..bilmiyorum...
ama kayboluyorsan dallarında
bu senin kendi
sarmaşıklığındandır...
Bir kişinin yanlızlığının
...kaçla çarpımıdır iki kişinin yanlızlığı?
Ve kaç yanlızlık çıkar bir kişinin yanlızlığından?
SUS..! Biliyorum...
Yanlızlık yokluğun avuntusudur...
Binlerce gündür boğazıma usturayım
Özgürlükte çürüyor uçurtmamın çıtaları...
Dua et de ölümün farkına varmadan ölelim..
Öldüm ulan!! Ölmekten!!
Kapat sana gözlerimi!!

---