Saklambaç Oyunu Gülay
Küçük bir çocuktu gece, beraber büyüdüğümüz,
Birlikte, hiç dokunmadan birbirimize & ama hep elele...
Bilir misiniz, gündüzden kaçardık biz
Biz kaçardık o kovalardı
Hiç usanmadan & çocukluk işte.
Saklambaç oyunu...
Taş duvarlardan geçtik, sürgülü kapılardan
Yeraltına indik bazen, hiç korkmazdı gece!
İnsanlar vardı, çırılçıplak insanlar
Soyunmuşlar mıydı yoksa hiç giyinmemişler mi,
Asla bilemediğimiz...
Yüzlerini hiç seçemediğimiz irili ufaklı insancıklar.
Biz oyalanırken onlarla, gündüzü fark ettiğimiz muhteşem zamanlar geçti.
Oyun devam ediyordu & saklambaç oyunu...
Tekrar kaçmaya başlardık, gündüz kovalardı.
Her yerde bizi aradı bir umutla &
Biz gündüzün hiç dokunmadığı, saklambaç arkadaşlarıydık
Fakat...
Fakat neden geceyi seçtim ben, ya da neden o beni?
Neden gündüzün bir kere bile olsun bize dokunmasına izin vermedi gece?
Ah!... Nasıl da unutuverdim kuralı zaten ne gece bana, ne de ben geceye &
Hiç dokunmamıştım ki, dokunmamalıydık.
Derken hiç fark etmediğimiz zaman yakaladı bizi
Büyümüştük...
Gündüz gece ve ben &
Büyüdük çünkü zaman dokundu bize, kuralları bozan zaman...
Saklambaç oyunu...
Oysa ikisini de çok sevmiştim, geceyi ve gündüzü
Belki geceyi biraz daha fazla...
İlk dostumdu benim &
Geceyle birlikte doğdum ben ve birlikte büyüdüm.
Sonra, yine bir karanlıkta terk etti gece beni
Bir çift karanlık göze bıraktı gündüzden kaçırarak.
Ah!... Saklambaç oyunu
Bir çift göz, bir çift göz dokundu bana
Tıpkı gündüz gibi, ama gözleriyle
Belki de, hiç oynanmamalıydı bu oyun
Anladım ki, Bir saklambaç oyununa kurban ettik herşeyi
Ve bilmeden herşeyi nasıl da yitiriverdik
Artık geceyi hiç özlemiyorum
Gecenin kendisiyim ben
Gündüzü görebilmeyi ümit eden
Ve onun elinden tutup bir daha ayrılmamayı düşleyen gece
Meğer, kendimi terk etmişim ben
Zormuş gece olmak
Gündüzlü sevdalardan geçe kalmak
Derler ya, zaman tüm acıların tek ilacı diye
Hani bir saklambaç oyununda bize dokunan
Ve bizi büyüten zaman
Oyunun kuralıymış
Önce bizi büyütür,
Sonra acılarımızı küçültürmüş
bu yüzden dokunmuş bize
Şimdi, saklambaç oyunundan geriye bir tek zaman kaldı yadigar
Başka bir saklambaç oyunundan dönmesini beklediğim zaman.
Zaman...
Şiir & Müzik: Gülay
Birlikte, hiç dokunmadan birbirimize & ama hep elele...
Bilir misiniz, gündüzden kaçardık biz
Biz kaçardık o kovalardı
Hiç usanmadan & çocukluk işte.
Saklambaç oyunu...
Taş duvarlardan geçtik, sürgülü kapılardan
Yeraltına indik bazen, hiç korkmazdı gece!
İnsanlar vardı, çırılçıplak insanlar
Soyunmuşlar mıydı yoksa hiç giyinmemişler mi,
Asla bilemediğimiz...
Yüzlerini hiç seçemediğimiz irili ufaklı insancıklar.
Biz oyalanırken onlarla, gündüzü fark ettiğimiz muhteşem zamanlar geçti.
Oyun devam ediyordu & saklambaç oyunu...
Tekrar kaçmaya başlardık, gündüz kovalardı.
Her yerde bizi aradı bir umutla &
Biz gündüzün hiç dokunmadığı, saklambaç arkadaşlarıydık
Fakat...
Fakat neden geceyi seçtim ben, ya da neden o beni?
Neden gündüzün bir kere bile olsun bize dokunmasına izin vermedi gece?
Ah!... Nasıl da unutuverdim kuralı zaten ne gece bana, ne de ben geceye &
Hiç dokunmamıştım ki, dokunmamalıydık.
Derken hiç fark etmediğimiz zaman yakaladı bizi
Büyümüştük...
Gündüz gece ve ben &
Büyüdük çünkü zaman dokundu bize, kuralları bozan zaman...
Saklambaç oyunu...
Oysa ikisini de çok sevmiştim, geceyi ve gündüzü
Belki geceyi biraz daha fazla...
İlk dostumdu benim &
Geceyle birlikte doğdum ben ve birlikte büyüdüm.
Sonra, yine bir karanlıkta terk etti gece beni
Bir çift karanlık göze bıraktı gündüzden kaçırarak.
Ah!... Saklambaç oyunu
Bir çift göz, bir çift göz dokundu bana
Tıpkı gündüz gibi, ama gözleriyle
Belki de, hiç oynanmamalıydı bu oyun
Anladım ki, Bir saklambaç oyununa kurban ettik herşeyi
Ve bilmeden herşeyi nasıl da yitiriverdik
Artık geceyi hiç özlemiyorum
Gecenin kendisiyim ben
Gündüzü görebilmeyi ümit eden
Ve onun elinden tutup bir daha ayrılmamayı düşleyen gece
Meğer, kendimi terk etmişim ben
Zormuş gece olmak
Gündüzlü sevdalardan geçe kalmak
Derler ya, zaman tüm acıların tek ilacı diye
Hani bir saklambaç oyununda bize dokunan
Ve bizi büyüten zaman
Oyunun kuralıymış
Önce bizi büyütür,
Sonra acılarımızı küçültürmüş
bu yüzden dokunmuş bize
Şimdi, saklambaç oyunundan geriye bir tek zaman kaldı yadigar
Başka bir saklambaç oyunundan dönmesini beklediğim zaman.
Zaman...
Şiir & Müzik: Gülay
Burada yer alan videolar YouTube üzerinden anlık olarak alınmaktadır. YouTube üzerinden kaldırıldığında buradan da otomatik olarak kaldırılacaktır. Özel olarak kaldırılmasını istediğiniz içerik varsa bize [email protected] adresinden ulaşabilirsiniz.