Esperanza Raziel

Verse1:
Uyan! Saat 16, çoktan akşam evine çöktü
Bir İki dal sigara sonra kalktı yıkadı yüzünü
Birkaç bozukluk attı çantaya giyindi hüznünü,
Hazırdı fakat unuttu kahve içmeyi
Bu iş günü;
Adımlar hızlı telaşla indi basamakları
Kapıda mart, geçmedi kışın sancısı,
Göz Altlarına yer eden öfkesi, gururla kaplı
Durağa vardı tamda son nefesinde sigarası
Bir parmak hareketiyle izmarit yerde
Basınca üzerine düşündü tükendiğini haliyle
Dedi ki :Taksim'e
Taksi yol aldı aktı caddeler
içinde engel olamadığı bir kavga vardı kendiyle
yüreğine çektiği kaçıncı set ?
Kaçıp gitmekte bir seçenek ama kabusları hiç bitmeyecek
Gittiği her şehirde takip etti gölgesi
Anlamsızdı kaçmak; girerken bara fark etti

Nakarat:2x
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak ta
Bir anda Her şeyi kaybetmiş olsak ta
Hisset! Güneş parmak uçlarında
ve Dans et! her yeni gün doğan umutla

Verse2:
Diğer evi çalıştığı bu mekan
Gelip gider insanlar, oysa ne seviyesiz bir diagram
Ahşap dekor, oldies ve rock playlistte
Ve başlar işine sahte bir tebessümle birlikte
Ön masada bir çift tartışırken
Anımsadı birden onu terk eden sevdiğini
Babasıyla içen birisi her gece misafiriydi
Bir yanı özlerdi kaybettiği ailesini
Oldukça hassas olması güvensizliğinden
Ağlamayı reddetmesi birazda bu yüzden

Dönen şarkı yine �Hope Leaves�
Hatırladıkça gözlerine konardı çaresiz bekleyiş
Eminim adını hatırlamazdı hiç kimse
Ortadan kaybolsa yerine biri gelirdi elbette
Kararlıydı yazdı istifasını
Bıraktı masaya çıktı bardan yarıp tüm kalabalığı

Nakarat:2x
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak ta
Bir anda Her şeyi kaybetmiş olsak ta
Hisset! Güneş parmak uçlarında
ve Dans et! her yeni gün doğan umutla

Verse3:
Evine vardı saat 1:50
Fark etti masada bekleyen soğuk kahveyi
Çıkartı paketi
Dolandı salonda,
Oturdu koltuğa
Her şeyden geçtiği an kararını verdi korkularıyla
Saatler işler yüzüne kalıcı izler
Yavaşça tüket, hayat mı? üç günlük ziyafet
Bir anlık gaflet düşersen Sarar başa,
Sonunda kalırsın acılarınla karşı karşıya
Duvarlar kaplı haber ve resimlerle
Kesti nefesini bir anda deprem manşetleriyle
Artık Saat 2:50 ateşte iki eli
Kaşıkta beklemekte eroini hazırlar cinneti
Kokusu hala teninde sevdiği herkesin
Damarına enjekte etti onu terk edenleri
Çünkü enkaz altında aramıştı ailesini
Ağustos 17 Tanrı bilir, hüzün ve öfkesini..

Nakarat:2x
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak ta
Bir anda Her şeyi kaybetmiş olsak ta
Hisset! Güneş parmak uçlarında
ve Dans et! her yeni gün doğan umutla

---