Mekan-ı Cehennem Raziel
mekan-ı cehennem
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
gözümün önündeki ilk perdeydi hayat
kan çanaklarımda yaş akıttım
paslı kalplerinde yattım
uykularım kabustu bir çığlık
tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11
hastane koridorları yanlız koştuğum bir bahçe çiçekler yeşil
tozpembe düşleri kurmak için de polyannalar geldi geçti
yolumdan ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi
kırık hayallerimse cebimde kazandığım misketlerin rolünde
oysa hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken
bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti
şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu
bir çocuk evine kapandı adına ağladı mevsimler döndü sonbahar
dur daha sevinci yaşamadan girdiğin kuyuda kaçıncı elveda
her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda
büyüdüm derken elimde kalan birçok kirli hatırayla
mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş
aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı
sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu
ancak sancaklara diktiği her ritimde bir eksik
yazdığı herbir satırda kör bir çocuk vardı
tuttu elinden çekti kendine
yorgundu hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle
yarattığı mabet mateme döndü şaraba battı doğacak güneşi
heryer geceleri kör dumandı bende izledim
pandomimlerimle bir öykü yarattım şaytanla dansa kalktım
ve sarıldım hayata
gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere
kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten
ben emindim ben razieldim
depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip
suikast notları tuttum kendime şimdi mürekkebim
bıktım sabırdan kestim umudu hayattan ve yazdım
ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım
sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına
tek bir süngüyle bir mısrada koştum soyut savaşlarıma
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
gözümün önündeki ilk perdeydi hayat
kan çanaklarımda yaş akıttım
paslı kalplerinde yattım
uykularım kabustu bir çığlık
tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11
hastane koridorları yanlız koştuğum bir bahçe çiçekler yeşil
tozpembe düşleri kurmak için de polyannalar geldi geçti
yolumdan ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi
kırık hayallerimse cebimde kazandığım misketlerin rolünde
oysa hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken
bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti
şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu
bir çocuk evine kapandı adına ağladı mevsimler döndü sonbahar
dur daha sevinci yaşamadan girdiğin kuyuda kaçıncı elveda
her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda
büyüdüm derken elimde kalan birçok kirli hatırayla
mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş
aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı
sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu
ancak sancaklara diktiği her ritimde bir eksik
yazdığı herbir satırda kör bir çocuk vardı
tuttu elinden çekti kendine
yorgundu hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle
yarattığı mabet mateme döndü şaraba battı doğacak güneşi
heryer geceleri kör dumandı bende izledim
pandomimlerimle bir öykü yarattım şaytanla dansa kalktım
ve sarıldım hayata
gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere
kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten
ben emindim ben razieldim
depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip
suikast notları tuttum kendime şimdi mürekkebim
bıktım sabırdan kestim umudu hayattan ve yazdım
ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım
sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına
tek bir süngüyle bir mısrada koştum soyut savaşlarıma
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
Burada yer alan videolar YouTube üzerinden anlık olarak alınmaktadır. YouTube üzerinden kaldırıldığında buradan da otomatik olarak kaldırılacaktır. Özel olarak kaldırılmasını istediğiniz içerik varsa bize [email protected] adresinden ulaşabilirsiniz.